We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

ο λ​ά​κ​κ​ο​ς με τα κ​ω​λ​ο​δ​ά​χ​τ​υ​λ​α

by nosfi

supported by
/
  • Streaming + Download

    Includes high-quality download in MP3, FLAC and more. Paying supporters also get unlimited streaming via the free Bandcamp app.
    Purchasable with gift card

      name your price

     

1.
πίσω 02:12
Πίσω από τον κόσμο των νεκρών που περπατάν σε δρόμους Υπακούν σε νόμους κι έχουν επικυρηγμένους παρανόμους σε ένα κόσμο που δε διάλεξα δεν άραξα Χάραξα στο βλέμμα μου το μίσος και τους τάραξα άλλαξα το ξέρω κι είναι σα να ξεκουρδίστηκα Ξέρασα καλώδια και κάπου εξοργίστηκα Με τα κορακίστικα και τα κατινίστικα μυστικά που βιαστικά ψιθύριζαν τσατίστηκα Η τρέλα μου εντάθηκε η κόρη μου διαστάλθηκε δεν ξέχασα ποτέ ποιος ήταν δίπλα μου στάθηκε χάθηκε το είναι μου μες σε σκοτάδι πίσσα κι ένιωσα στις φλέβες μου να κυλάει λύσσα Κι ίσα που προλάβαινα να με συγκρατήσω δε θέλω να μ’ αφήσω βλέπεις να τα παρατήσω πίσω κουφάλες δε θα με φάτε έτσι τέσσερεις τοίχοι γύρω μου ένα μικρό κοτέτσι κι εγώ να προαυλίζομαι και να συλλογίζομαι να πειραματίζομαι και να ξεκαρδίζομαι αφού δε διαχειρίζομαι ούτε το ελάχιστο το πτώμα μου τουλάχιστον είναι ατεμάχιστο κι έτσι νιώθω πλήρης ολόκληρος γεμάτος ένας ορεξάτος γάτος ενάντια στο κράτος ώπα πάτος βρήκα και βγήκα να μετράω συλλαβές για νέες ήττες και προπάντων συντριβές
2.
Πέφτει το αεροπλάνο, δάγκωσ’ την ταυτότητα έχει αποδειχθεί πως είναι αναγκαιότητα να είσαι κάποιος και να ανήκεις κάπου να είσαι το κομμάτι εν τέλει κάποιου σάπιου Να είσαι κάπως ίδιος με το υπόλοιπο σινάφι μην πάει και στο τέλος το μασκάρεμά σου στράφι Και πιάνεσαι απ’ τ’ αγκίστρι, και πέφτεις στα βαθιά μα είσαι ένα δόλωμα με κλειστά αυτιά Και βγάζεις μπουρμπουλήθρες κι ο αέρας σου τελειώνει όμως ο ψαράς κι αρχηγός σου σε μπριζώνει Κι όσο σε πληγώνει, τόσο σε πορώνει κι όσο σε πορώνει οδηγείσαι στην αγχόνη Κι όμως συνεχίζεις είσαι τόσο άρρωστος αλλά ακόμα ελπίζεις Πήζεις, βγάζεις και διαβάζεις εγχειρίδια στριμώχνεσαι με άλλους – ινδικά χοιρίδια μέσα σε μια κούτα με λάδι παραφίνης υπέγραψες και κάποια παραχώρηση ευθύνης Και τώρα είσαι μέσα στο εργαστήρι ηθικής Το ζόρικο παιδί, μιας τάξης αστικής. κι είσαι.. Σαν την κλειτορίδα στο μουνί της εξουσίας σε χαϊδεύουνε οι σκλάβοι μπας και έρθει ο Μεσσίας.. Όμως ο Μεσσίας ποτέ δεν εμφανίζεται μονάχα ένας σωσίας του στη θέα σου αυνανίζεται Κι αγγίζετε μαζί την τελειότητα, με γεια σου μαλάκα, μου απέκτησες ταυτότητα.. Με γεια σου μαλάκα, απέκτησες ταυτότητα, άγγιξες για άλλη μια φορά την τελειότητα και μέσα στο σκοτάδι που είναι όλα μαύρα σου είπαν είσαι αετός μα είσαι ακόμα σαύρα Είσαι το αποτέλεσμα μιας ήττας ξεχασμένης που την αναβιώνεις μέσω μιας παγιωμένης αντίληψης και στάσης απέναντι στα πράγματα που την αναμασάς μέσα από συγγράμματα που γράφουν την αλήθεια μ’ απόλυτη σαφήνεια Αυτοαναφέρεσαι με πάθος κι ειλικρίνεια Νομίζεις πως υπάρχεις κι αφού υπάρχεις αγωνίζεσαι μα μες στις αντιφάσεις σου πέφτεις και τσακίζεσαι Κι αντί να αρνηθείς το κεφάλαιο μαζί μ’ άλλους κάθεσαι και φτιάχνεις στη φωλιά σου αντιπάλους Μα αυτό το μονοπάτι δε σε βγάζει πουθενά Η σύγκρουση δε γίνεται θεωρητικά Τίποτα δε γίνεται θεωρητικά Μοιάζετε με σμάρι από έντομα νεκρά που έπεσε στην κόλλα από μια μυγοπαγίδα και γίνεται η λεία για μια έξυπνη ακρίδα Με γεια σου μαλάκα, απέκτησες ταυτότητα, άγγιξες για άλλη μια φορά την τελειότητα Την καθημερινότητα τη βλέπεις μ’ άλλο μάτι, πάντα έχεις κάτι να γαμιέσαι στο κρεβάτι Και αφήνεσαι στη ζάλη, σπας κι ένα μπουκάλι κάνεις ζορίλικια πνιγμένος στην αιθάλη Και ενώ έχεις τη δύναμη, απλά επαναπαύεσαι Κάνεις σκηνικά, για να αυτοπροβάλλεσαι Κι έτσι μαζεύεις ένσημα επαναστατικότητας άλλο ένα lifestyle της κανονικότητας Μα όσο εγκλωβίζεσαι σε παγωμένα πρότυπα θα είσαι ένας μαλάκας, που θα έχει μια ταυτότητα
3.
Παίρνω ανάσα μέσα από μια χάρτινα σακούλα τι είναι αυτό που με πνίγει; Τι μου φέρνει αναγούλα; Τι είναι αυτό που κάνει το κορμί μου νευρικό σαν κομπρεσέρ το μυαλό μου κολλημένο ασανσέρ.. Ανάμεσα σε δύο υπαρκτές πραγματικότητες ν’ ανοίξω να χαθούν οι ατομικότητες Ας μπει μες στο μυαλό μου όποιος νομίζει πως τ’ αντέχει μ’ ας φέρει καμιά ομπρέλα γιατί βρέχει κουφάρια Σαπίζουνε σ’ υπόγεια κελάρια ενοχές Σε cubicles στοιβάζονται ψυχές Πες ό,τι θες, πες ότι νομίζεις πως τ’ αντέχεις εγώ θα είμαι εκεί να σε παρακολουθώ να τρέχεις Πες μου, πηγαίνεις ή πάλι ξαποσταίνεις Εδώ και τόση ώρα πάντως στάσιμος μένεις Μήπως περιμένεις, σε κάποιο ραντεβού την ιστορία Συνηθίζει να μη σκάει η κυρία Κι αυτή η αργοπορία, για την πρωτοπορία Είναι ακατανόητη κι αχρεία Κόψε τον πρόλογο που κάθε τρεις και λίγο μου πουλάς Μη μου τσαμπουνάς παραμύθια χαλιμάς Το χάλι μας το βλέπεις; Εγώ το βλέπω σίγουρα είδα το τέλος να ‘ρχεται και ερχόταν γρήγορα Τα λόγια σου παρήγορα δεν ήταν για τ’ αυτιά μου Δε θα μου πεις εσύ ποια είναι τα προβλήματά μου! που τα ζω τα κουβαλάω και τα νιώθω στο πετσί μου κι έχω κι έναν κόμπο στη φωνή μου, ξέρεις Άλλωστε κι εσύ δεν υποφέρεις τις φωνές βαριαναστενάζεις κάθε τρεις αναπνοές Κι άμα θέλεις πες πως νομίζεις το αντέχεις εγώ θα είμαι εκεί να σε παρακολουθώ να τρέχεις Πες μου, πηγαίνεις ή πάλι ξαποσταίνεις Εδώ και τόση ώρα πάντως στάσιμος μένεις Μήπως περιμένεις, σε κάποιο ραντεβού την ιστορία Συνηθίζει να μη σκάει η κυρία Κι αυτή η αργοπορία , για την πρωτοπορία Είναι ακατανόητη κι αχρεία Μα πες μου τι ριμάρει με χαμόγελα χαμένα χόρτασα χολή κι όλα είναι χιλιοειπωμένα Η χαρά για τη χαρά της χαράς Ω χάρε! Μη χαριεντίζεσαι με μένα κουμπάρε και πάρε το χαμπάρι το χαμίνι που χανότανε έχει βρει το χάρτη που πάντα χρειαζότανε παλιά προσαρμοζότανε σα να ‘ταν χαμαιλέοντας και χάραζε τα χνάρια του, όπου εύρισκε χώματα Τώρα μες στο χάος παραπαίει αναπνέοντας Και ψάχνει λίγα χάδια στα ίδια χαρακώματα Που τριγυρνάς κι εσύ κι εγώ μα όλοι είμαστε χώρια δεν είμαστε μαζί αν είσαι ξέχωρα στα ζόρια Μην ψάχνεις τη συγχώρια μου ή την καταδίκη Δεν έχω πια την αίσθηση πως κάτι μου ανήκει και η νίκη που φαντάζεσαι εν είδει αιτημάτων θυμίζει παροχέτευση παλιών αποστημάτων Μα δε νομίζω πως μπορώ να βγάλω απ’ το μυαλό σου Εκείνη τη γραμμή που σου δίνει το ρυθμό σου Και τελικά στα ίδια σκατά κολυμπάμε μέσα Μα εσένα σ’ έχει στήσει η ιστορία η μπαμπέσα
4.
Ζωή επαναληπτική, σαν καραμπίνα μες στο στόμα σου σφήνα, σου χαλάει τη βιτρίνα. Σα σειρήνα κάθε μήνα σε καλεί σε κάποιο θέρετρο και τον καυτό πυρήνα σου σφραγίζει σ’ ένα φέρετρο Φέρε το φτυάρι να φτιάξω μία φάτνη για φετίχ φτιασιδώσου και μη βγάζεις κιχ Φέρε το νυστέρι θα χαράξω το απόστημα χωρίς κανένα πρόσχημα και ας μου κόψουν πρόστιμα.. Φόρεσε λοιπόν, μια αλεξίσφαιρη πιτζάμα κοιμήσου με τη σκέψη να γινόσουνα ρεκλάμα να είχες μία ντάμα με DOLCE&CABBANA ξύπνα μας με κλάμα να σου αλλάξουμε την πάνα Έμεινες στο άμα και παντρεύτηκες το ίσως Εγώ από την άλλη ερωτεύτηκα το μίσος Πίσω σου δεν κοίταζες όταν περπατούσες Κακό του κεφαλιού σου τώρα ίσως και να ζούσες Αφού όλες σου οι μούσες είναι απούσες σε παράτησαν νόμιζες σ΄ αγάπησαν μα απλά σε ποδοπάτησαν Άλλωστε κι εσύ όπως λες, περνάς μια φάση Πάρε στο κρεβάτι την εμβρυϊκή σου στάση Μικρή μου οπτασία έχεις χάσει την ουσία είσαι σαν κουτάβι απ’ την Ανδαλουσία Τώρα μεταμορφώσου, γίνε ροζ φλαμίνγκο και μπίνγκο! θα κάνεις καριέρα σαν το Ρίνγκο Σταρ μ’ αξεσουάρ το σεσουάρ, σε κάποιο σάπιο μπαρ να μετράς τα πουρμπουάρ από πελάτες μ’ ανοιχτά φερμουάρ Οι πιο καλές γκαρσόνες σερβίρουνε κοκτέιλ με βενζίνη όποιος ζαλίζεται ας πιει δραμαμίνη Τα έξυπνα αφεντικά σε πιάνουνε φίλο Οι έξυπνοι εχθροί δε θα στην πέσουν για ξύλο Αυτός ο νέος κόσμος είναι τόσο θαυμαστός κι εγώ γελάστηκα νόμιζα πως ήμουν σωστός.. Όμως η σύλληψή μου ήταν άμωμος κι εγώ όπως ο άνεμος τριγύρναγα παράνομος Αν όμως τα βραχιόλια μου ήτανε χαλαρότερα τα αφεντικά μου θα ήτανε καλύτερα ή χειρότερα; Για πες, το προφανές παγιδεύει και παράδοξα προκύπτει όπου δεν πίπτει ράβδος η συναίνεση πίπτει Συνάρτηση σαφής, ζωγραφίζουμε αν θέλεις και αγκύλη με τ’ αφεντικά τους φίλοι είναι μόνο οι σκύλοι
5.
Μα ποιος το θέλει το κουρέλι στην αγέλη λες κι οι φίλοι είναι μυρμήγκια κι η ζωή είναι το μέλι και τραβάνε να το φάνε και κολλάνε και τα επόμενα στα πτώματα πατάνε και περνάνε Και κάπως ταραγμένος απ’ την καθημερινότητα είπα να φλερτάρω λίγο με τη βαρβαρότητα μα έλα που δεν μου κάθισε να ξεσκίζω σάρκες ξυλοπόδαρος πρωτάρης σε χωράφι με νάρκες Κι έχω χάσει κάθε αίσθηση της ισορροπίας ο κανακάρης της βίας, ακροβάτης θεωρίας και πράξης Πάρε χίλιες προφυλάξεις, και βγάλε το μπλοκάκι σου για να με κατατάξεις σε μια κατηγορία ειδών προς εξαφάνιση Το στυλό με τα κουτάκια δίνει μάχη άνιση κι έτσι ξεχωρίζεται το στάρι απ’ την ήρα Μου φτιάχνεις χαρακτήρα, για να μην έχει φύρα το αφεντικό σου, Κι εγώ έχασα το θέμα μου αγουροξυπνημένος να ξεπλένομαι απ’ το αίμα μου άλλοι δυο λεκέδες στο μαξιλάρι πάνω μα γάμησέ το τώρα, τρέχω και δε φτάνω
6.
φτάνει 03:55
Τρέχω και δε φτάνω κι από πάνω θέλεις να πεθάνω βγαίνεις με τρελαίνεις με δηλώσεις σ’ εκδηλώσεις διαδηλώσεις κοίτα θράσος Κοιτάνε το κλαράκι και δε βλέπουνε το δάσος Είναι κρυμμένος άσσος στο μανίκι δεκανίκι κάθε προσωπείου δημοσίου Γελοίου αχυράνθρωπου επικοινωνίας τρικ Εύπεπτο σα να ‘ναι τραγούδι των antique στα μικρόφωνα μπροστά σε πιάνουν τόσα τικ διπρόσωπος εκπρόσωπος απρόσωπος γλοιώδης σα βλέννα απ’ το βάλτο πράσινη και τερατώδης ω δυστυχή μου εργατοπατέρα ήρθαν κάμερες κοίτα να παρουσιάσεις νίκη άλλη μία ήττα, ζήτα ηρεμία κατανόηση η διανόηση έχει λύσεις συζητά με κυβερνήσεις θα μιλήσεις και για χάρη μας δεκαετίες τώρα το τομάρι μας πουλάς και ξεπουλάς κάθε αγώνα μας νομίζω φτάνει, ανεχτήκαμε πολύ κάθε τσογλάνι δε θα τρώμε τους μισθούς μας σε γιαούρτια για τις μάπες σας όπου σας πετυχαίνουμε θ’ αρπάζετε τις φάπες σας νομίζω θα ‘ταν σκόπιμο λιγάκι να τρομάζετε και πια να μην αράζετε στα μέρη που συχνάζετε εντάξει; Τάξη ενάντια σε τάξη ο δάσκαλος δεν έχει κάτι για να μας διδάξει μάθαμε στην πράξη τι μπορεί να σε τρομάξει και ποιος είναι ο μόνος τρόπος άμα θέλεις να αλλάξει κάτι, μέσα από το μάτι ενός χαμένου έξω από το μονοπάτι του καθορισμένου πεπρωμένου κοίτα τα μάτια μου πως είναι παγωμένα κι απλά σου λέω ξέχνα το δε θα μιλάς για μένα τη μια διαπληκτιστήκαμε την άλλη πλακωθήκαμε πολύ σε ανεχτήκαμε τι δεν καταλαβαίνεις με τρελαίνεις κύριε παράγοντα μου και δίχως παρεξήγηση άντε γεια κι εσύ και όλη η καθοδήγηση
7.
Είμαι ο θάνατος καριόλη να προσέχεις μες στην πόλη Όσα έχεις σαν πιστόλι θα ‘ρθουν να σε σημαδέψουνε Δε θα σε φυγαδέψουνε οι φίλοι σου μη βιάζεσαι Χρειάζεσαι υπομονή μου ΄χει γίνει εμμονή Σα να ‘σαι φλεγμονή που δεν υποχωρεί μ’ επιμονή Στέκεται εκεί και με κοιτάει με στα μάτια Πόσα κανάτια Φταιν που καίγονται παλάτια στο μυαλό μου; Είναι δικό μου - σα να ΄ναι τάφος Έγινα κάφρος κι είμαι Κλωτσιά στο καλάμι Είμαι σαν σφαίρα στη θαλάμη να μη συνεχίσω Αν αρχίσω δε θα σταματήσω πριν να φτύσω, Ό,τι μου χαλά τη γεύση μες στο στόμα μου Πρωινά στη δουλειά, να κουβαλάω το πτώμα μου Πίσω στο σπίτι δίσκοι από βινύλιο ιπτάμενοι Αχ να ‘ταν σουρικέν, κι όλοι οι προϊστάμενοι Να τρέχανε ευθεία, εύκολοι στόχοι Δε θέλω όχι θέλω να σημαδεύεις ήρεμα Τόσα χρόνια θήραμα ρε λες να ‘μαστε πείραμα; Το ξέρω καταντήσαμε επιεικώς προβλέψιμοι κατάσταση βεβαίως πλήρως αναστρέψιμη Χάσαμε χορτάσαμε από μικροί χαστούκια Ρε βλέπω τα κεφάλια σας επάνω σε παλούκια Όλα τα μπουμπούκια μαζεμένα και κολάζομαι Άμα τους φάμε όλους ύστερα θα γιορτάζουμε Κι εντάξει όταν κράζουμε λιγάκι χαλαρώνω Μα έχω βαρεθεί όλα εγώ να τα πληρώνω Πραγματικά για πες μου εσύ πώς την παλεύεις Μη μ’ απογοητεύεις πες μου ότι αγριεύεις πού και πού Μην κοιτάς αλλού σου μιλάω μη με γράφεις Νομίζω κλαις ιδρώνεις και ξεβάφεις θα σε βάλω να σκάψεις μόνος σου την τρύπα όσα είπα τα θυμάσαι, σκάσε πιάσε το φτυάρι Παλικάρι απ’ τα ελάχιστα γι’ αυτό να σκάβεις τάχιστα Φιλιά από το θάνατο μοναδικό ακάματο Κι άμα το συνέχιζα για το μεροκάματο… Γάμα το
8.
Είμαι γάτα με πέταλα - λιώνω όλα τα μέταλλα και καλά τους έκανα κι ας μην τους πολυέφτανα Έφτυνα τη φτήνια τους, βαρέθηκα τη γκρίνια τους Τη γκίνια τους, και καλά αυτοί τα λεν καλά Αλλά αλλιώς τα λένε μπρος, κι αλλιώς τα λένε πίσω Τώρα πια δε νοιάζομαι ούτε να τους φτύσω.. Πώς να αφοπλίσω όμως τον κάθε καλλιτέχνη; Η τέχνη τους βρωμά ψοφίμια ζέχνει απ’ τα τσαλίμια που κάνουνε είμαστε αγρίμια δε μας πιάνουνε Σκάμε πάντα ακάλεστοι Τα χάνουνε! Πίσω από τα γραφεία με τις πράσινες τους λάμπες μπροστά σ’ ένα παράθυρο στέκουνε με γάμπες ατροφικές κοιτάν - απλοί παρατηρητές Τι να μας πούνε όσοι τις Κυριακές κάνουνε ευχές για καλύτερες μέρες κι οι άγιοι φοβέρες θέλουν Κι αυτό πλέον το ξέρουν και το νιώθουνε όλοι.. Σόρρυ ρε μωρό που σε στεναχωρώ μα οι καταραμένοι είναι όλοι έξω απ’ το χορό και δεν μπορώ ν’ ακούω άλλο κλάψες συλλογές ποιητικές για να σβήσουνε τις κάψες αφού έχουν το προνόμιο της μελαγχολίας περίσσεψε για μας της μισθωτής δουλείας το δικαίωμα λέω μα μήπως λέω μήπως κάθε τους ανάσα μοιάζει και σε σας σα ρύπος στον αέρα κάντε πέρα κάθε ποιητή με καριέρα λαμπερή και βραβευμένη αναγνωρισμένη να τους μένει μόνο χρέος από κάθε δερματόδετο δεν ξέρω ειλικρινά ρε φίλε άμα το ‘δε το μάτι σου στο μάτι τους κάνουν το κομμάτι τους καβατζωμένοι κι ήρεμοι με ασφαλή την πλάτη τους και σ’ έχουνε πελάτη τους επί μονίμου βάσεως ποιητές του ουρανού της γης και της κολάσεως Άσε ως έχει λίγο ακόμα την κατάσταση ήδη αυτοί καυχιούνται ότι κάνουν επανάσταση βαλβίδες ασφαλείας για «ισόχωρη εκτόνωση» Τι να πω ρε συ.. θέλω να βάλω μόνωση στο στόμα τους που μου δίνουν συνεντεύξεις πόσο ποζεριλίκι να αντέξεις; ποιο χίπστεριλίκι να επιλέξεις; περιττές οι λέξεις η πίτα είναι σάπια ποιο κομμάτι να διαλέξεις; μη μπλέξεις
9.
Δεν ξέρω ούτε καν άμα το ‘χεις καταλάβει.. Σ’ αυτές εδώ τις πόλεις όποιος τρέχει να προλάβει δεν τρέχει απλά και μόνο για να σώσει το τομάρι του ούτε την ψευδαίσθηση που έχει για ζευγάρι του Ο αγώνας είναι ένας, κι οι ταχύτητες αυξάνονται κι όσοι μένουν πίσω φυσικά και δεν πετάγονται Όλοι χρησιμεύουν, έστω σαν παραδείγματα είναι η τέχνη του πολέμου να βρίσκεις τα στηρίγματα επάνω στον εχθρό σου τη δομή του και τη θέση κι αφού μας βρήκε αδύναμους μας έχει διαιρέσει. Κι αυτή είναι μια σχέση που άντε να την ξετινάξεις και δυστυχώς δε γίνεται να την ανατινάξεις Βλέπεις γίνονται συρράξεις σε κάθε γωνιά στην πόλη τα βράδια στα σοκάκια μου μυρίζει βιτριόλι Κι είναι όλοι, όπως θα ‘πρεπε να είναι όλοι πρόθυμοι και παστρικοί σωστοί θαλαμηπόλοι Σιδερωμένες φάτσες, κουστούμια και γραβάτες τη μία σε πουλάνε και την άλλη είναι πελάτες Κι είναι οι πλάτες μου μικρές κι η καμπούρα μου μεγάλη κι ίσως θα ‘πρεπε να δέσεις το κορμί μου με ατσάλι Μπας και το κεφάλι σου αισθανθεί ασφάλεια ακόμα κι αν σε σκιάζει κάτι όπως η επισφάλεια Όλες οι κινήσεις σου προβλέψιμες μ΄ ακρίβεια όπως ο ναυαγός ψάχνει τα σωσίβια Σαν πλάκα επιτύμβια ξεπουλημένοι αγώνες με ηγεσίες από αριστερές λεγεώνες Κι αφού στήσαν αρραβώνες κάνουνε νταβαντζιλίκια τα σωματεία είναι χωρισμένα σε τσιφλίκια και τα ρεζιλίκια είναι σ’ όλη την υφήλιο παντού και πάντα πάει σόι το βασίλειο Βασίλειο με εμφύλιο πόλεμο των τάξεων πόλεμο των λόγων και πόλεμο των πράξεων Βασίλειο μ’ αρχόντους, κληρικούς και καταδότες τσαρλατάνους, εμπόρους, ιππότες… και τις πρώτες μέρες άκουσα πως είχανε και δράκους κι ύστερα ανοίξανε σ’ όλο τον τόπο λάκκους γεμάτους κωλοδάχτυλα και μέσα μας πετάξαν και λέει απ’ τους κακούς μας προφυλάξαν και μας τάξαν μόνιμη και σταθερή καθημερινή δουλειά και μια δημοκρατία τραβηγμένη απ’ τα μαλλιά. Και σκέψου πως αυτά, μας τα τάξαν οι σωτήρες τώρα πια στα κάτεργα έχει ανεμιστήρες Κι οι μνηστήρες μου πολλοί, ζήτω η δημοκρατία ζήτω του εμπορεύματος η παντοδυναμία Ζήτω η δικαιολογία του ανθρωπισμού κι η μεγάλη ομπρέλα του αντιφασισμού όταν χωράει αφεντικά παρέα με εργάτες ζήτω μας, μας βάφτισαν πλέον συνεργάτες. Ζήτω όσοι μας βάζουν συνεχώς ψευτοδιλλήματα ζήτω τα κανόνια τους, ζήτω και τα βλήματα Ζήτω τα εγκλήματα που κρύβουν με τερτίπια του μανιχαϊσμού η λογική είναι τρύπια Ζήτω όσοι θέτουν τις προτεραιότητες βρίσκουν πιθανότητες και αναγκαιότητες μετρούν δημοτικότητες ως άλλες διασημότητες έχουν ικανότητες για τόσες γελοιότητες Κρύβουν τις εχθρότητες, πίσω από αβρότητες παλιές προσωπικότητες με νέες ιδιότητες Μοιράζουνε ταυτότητες και αρμοδιότητες Ζήτω του λάκκου μας οι τόσες δυνατότητες!
10.
Άκου, ήμουνα στην άκρη του λάκκου Και πάλι κοίτα, ένα βήμα πριν να γίνω πίτα Όχι πάλι, μην μου κουνάς το κεφάλι Με τέτοιο τρόπο, κάνε έστω μια φορά τον κόπο Να μ’ ακούσεις έκανα αμέτρητες κρούσεις Ας τ’ αφήσουμε όμως τώρα δεν είναι της παρούσης Μα πώς να καταλάβεις τι ‘ναι αυτό που σε σκοτώνει Όταν η αγχόνη σου διαθέτει ξυράφια και η οθόνη επάνω στα ράφια σου δείχνει ελάφια αλήθεια ψάχνεις την αλήθεια σε εδάφια Κι εγώ εδώ κι αιώνες κυνηγάω με σφεντόνες να σκοτώσω τις λεχώνες που γεννήσαν τους κανόνες σ’ ελαιώνες Καβαλάω τυφώνες και πάλι πίσω προσπαθώ να ξεκινήσω το ταξίδι Στο λαιμό μου κάθε στίχος μολυβένιο βαρίδι Ή μήπως σφαίρα; Να σου φτιάξω τη μέρα δε θα μπορέσω, γιατί σου αρέσω; δε γουστάρεις ό,τι βλέπεις ή νομίζεις λατρεύεις μια εικόνα που φοράς σ’ όποιον γνωρίζεις Στο στόμα μου η γεύση του πρωινού ξυπνήματος στο μυαλό μου σφήνωσε η άκρη ενός βλήματος ρώσικης ρουλέτας με τους μύλους μιας κασέτας νιώθω κίτρινος λεκές σε καπάκι τουαλέτας Κατούρα την ψυχή σου όλοι κάνουνε τα ίδια όλοι κλειστοί σαν στρείδια σα να έβρεχε ψαλίδια όταν βγάζαν γλώσσα τώρα μούγκα στη στρούγκα τις κυριακές κουλτούρα παίζουνε και καμιά φούγκα Έτσι παραμύθι και να πέφτει καμιά γκόμενα σας φάγαν αφαιρέσεις διαιρέσεις και γινόμενα από τα συμφραζόμενα θα έχεις καταλάβει πως έχω μεταλάβει από τη βλάβη και συ μου τάζεις Όχι πια δάκρυα σα να ‘ναι η ζωή μου σαμπουάν μου υπόσχεσαι πολλά στο αν όμως κολλάν τα πάντα κι εγώ μικρό κομμάτι της εξυπηρέτησης ακόμα ενός πελάτη Ναι βγάλε με ηλίθιο πότισε με λίθιο ή θα επιβιώσω ή θα λιώσω ή θα νιώσω θα ματώσω Είθισται να χάνομαι και κάθε μια στο τόσο πόσο ακόμα να χρεώσω φτάνει Τ ταβάνι να κοιτάς ακόμα δε βαρέθηκες χάθηκες βρέθηκες χάθηκες βρέθηκες χάθηκες κανένας πια δε νοιάζεται κανείς δε σε χρειάζεται κανένας δεν κουράζεται με πιάνεις; Μόνο η αγκαλιά της πορσελάνης της λεκάνης σου απομένει ξύπνια περιμένει μπουχτισμένη, ξενυχτισμένη κι ας είναι κρύα σα να ‘ναι σαρανταπεντάρα κάνη σε αγαπά η λεκάνη δε θα την κάνει.. Τέλειωνε λοιπόν με τα παρακάλια σου Κοίταξε πως είσαι κοίταξε τα χάλια σου Δε θες ό,τι κοιτάς, βλέπεις ή νομίζεις προτιμάς να αγαπάς μια εικόνα που φοράς σ’ όποιον γνωρίζεις..
11.
σάπιες 04:24
Θα ήταν εύκολο που λες να ακούω φωνές Μα είναι επίπονο δεν περνά απλά μ’ ένα παυσίπονο Είναι οι σχέσεις, οι διαθέσεις τι να κλάσουν οι ενέσεις; Κι όλες οι εφευρέσεις των γιατρών του γαλαξία Δεν έχουνε αξία – λίγη αισιοδοξία μία τζούρα Είμαι μουντζούρα σ’ ένα τοίχο που τον βάφεις κάθε μέρα Μα δε χάνομαι, είμαι μέσα στην πόλη και δεν πιάνομαι Κι ‘σαι αγχωμένος αν είμαι φορτωμένος.. Μα δε νοιάζομαι, θρονιάζομαι και λιάζομαι ποτέ μου δε μυγιάζομαι κι ας λένε κάποιοι/κάποιες Είναι σάπιες όλες οι στιγμές τους είναι σάπιες Μα δε μου κάνετε αίσθηση είστε μια ψευδαίσθηση Ή έστω μια παραίσθηση του ίδιου του υπάρχοντος Στον πισινό του άρχοντος είμαι το αγκάθι - είμαι λάθη Είμαι το ξεπέρασμα και το κατακάθι Είμαι όσα δεν ακουμπά η γλώσσα Όσα απλά δεν καίγονται όσα δε θες να λέγονται Φλέγονται τα σωθικά μου μείνε κοντά μου Στον μέλλοντα θεράποντά μου κάνω μια πρόποση Νιώσε την κόπωση σε κάθε πρόταση Δώσε μου ρεύμα. γιατί έχω υπόταση Όταν εσύ την κάνεις με φεγγαροπερπάτημα Εγώ δε θα ‘χω κράτημα στο πρώτο στραβοπάτημα Θα πέσω και να χέσω τα και καλά συντρόφια Πού πουλάνε ψόφια και λογοκρισία; Αυτή η υποκρισία θα μας φάει Κι ο καθωσπρεπισμός σας στην ουσία μου χαμογελάει και πουλάει πολύ το political correct Στο κασετόφωνο σας πατάω to eject Μετρημένες οι στιγμές σου είναι σάπιες και λίγες Όπου κι αν πήγες Πάντα σε ακολουθούσαν μύγες
12.
Γαμώ τις αντιφάσεις μου πώς μπλέχτηκα στο τίποτα Όλα να ‘ναι ίδια και να μου μοιάζουν ύποπτα όλα ήταν όμορφα; Θα μου πεις πως όχι Όμως τώρα μοιάζω με ψάρι στην απόχη Και κάθομαι το σκέφτομαι και πάλι το ζυγίζω μα όσο συλλογίζομαι όλο και λυγίζω Κι όσο υπολογίζω κάθε μια παράμετρο τη λογική μου πια την ψάχνω με υποδεκάμετρο Άμετρο ή όχι, ποιος νοιάζεται για ρίμες μα όσο περνούν οι μήνες και ξεφτίζουνε οι μνήμες Πρέπει να βρω το χρόνο να μιλήσω να τ’ αφήσω πίσω για να ηρεμήσω και να ξανα - ισσοροπήσω Κατεβάζω το γείσο, δε γουστάρω το φως ισόβια στο σκοτάδι σαν πόθος κρυφός Άλλο ένα βράδυ και ο ζόφος αδερφός δε γουστάρω άλλο χάδι από σένα σαφώς Ρωτάς το πώς μου φάνηκε για πες μου πως το βλέπεις μ’ ένα προκάτ συναίσθημα που όλα τα επιτρέπεις γιατί, εχθρούς να τρέπεις σε φυγή… ok σε φίλους να στρίβεις το μαχαίρι στην πληγή.. εσένα τι σου λέει; Πόσα να σου χώσω να σ’ αγχώσω να σε χώσω μέσα έξι πόδια… άντε ρε βόδια! Πληρώνουμε διόδια και κόβουμε εισιτήρια και σα να μη μας έφτανε, να δίνουμε πειστήρια αγάπης.. μα τι να πεις όταν με βαρεθείς Δωσ’ μου εξιτήριο ή ένα χαρτί απόλυσης Μη με κοιτάς στα μάτια, δε θέλω εξηγήσεις δεν παίζει να με πείσεις, δε γουστάρω αναλύσεις Στημένες συζητήσεις κι ερωτήσεις παγίδες Κοίτα στο λαιμό πως χορεύουνε οι καρωτίδες πάλι να παλεύω να με πείσω να γυρίσω πίσω ούτε καν… δεν είσαι η «χώρα του ποτέ», δεν είμαι ο Πίτερ Παν Γεμίσαμε με δικαιολογίες μας τσιμεντάρανε οι ιδεολογίες με στρίμωξαν τα όχι μου με βάλαν στη γωνία και με μαχαιρώνουν με μανία
13.
Κιθάρα μπιτ και μπάσο θέτω τις βάσεις Ποτέ δεν αναθέτω σ’ άλλους τις φάσεις Γιατί αξίζει να ζορίζει το μυαλό σου μια κατάσταση Γεμίζει γεμίζει γεμίζει μετά γι’ αντικατάσταση Στο στέλνουν το είδα, καθρεφτιζόταν πάνω στη λεπίδα Περπατούσε σε σανίδα κι από κάτω κουστουμάτοι παίρναν μάτι Κάτι ακόμα, κόμμα, ανάσα, πτώμα, κάσα, χώμα, γράσα Ασαφοποιήθηκα σε ένα μπολ ποτάσα Μα δεν αποποιήθηκα ούτε που αρνήθηκα τι κάνω Κρύφτηκα μονάχα λίγο από τους από πάνω Μάζεψα δυνάμεις σε ανήλιαγα λημέρια Έκανα εκκαθάριση στα πιο παλιά τεφτέρια με νυστέρια Σκάλισα παρτέρια για να έχω να φυτεύω Μες στο γκρίζο χτίζω γκρεμίζω και νομίζω τους μπερδεύω Τα μυαλά σας λίπασμα και τα νεφρά σας σπόρος Γύρω απ’ το λαιμό σου ο ομφάλιος σου λώρος Και είμαι φλώρος τα μπράτσα μου για κλάματα Έχω μετρήσει πάνω στο πηγούνι μου τα ράμματα Το ξύλο από μουρόχαβλους και πλάτες μεγαλύτεροι Αμάν πια με το κόμπλεξ σας να είστε οι καλύτεροι Βλάκες προτείνω έναν τρόπο να ηρεμήσετε Βγάλτε τα τσουτσουνάκια σας στο φως να τα μετρήσετε Μην τα ποδοπατήσετε έτσι που είναι τεράστια Να χαρώ αντράκια απ’ τα ακριβά προάστια Που το ‘χουνε και σπρώχνουνε για το ίματζ του αλήτη Να χαρώ εγώ μια μύτη από σπίτι πλήττει Και το χέρι μου που κάθομαι και γράφω για την αφεντιά σου Βενζίνη στο γλοιώδικο περίβλημά σου βιάσου Μωρή κάμπια να βγεις απ’ το κουκούλι Γελιέσαι αν νομίζεις πως σε περιμένουν δούλοι Κόκκινο χαλί βαμμένο από το αίμα σου Ένα μικρό πουλί ξέσκισε το δέρμα σου Μια νέα περιπέτεια κι αν ψάχνεις για ελπίδα Ψάξε για το φως απ’ την κωλοτρυπίδα Η θέση που σου αξίζει μες στο αστικό τοπίο Κουτσουλιά σε κάποιο φθαρμένο μνημείο Ένδοξων προγόνων δολοφόνων ηγεμόνων κι επιδόξων επιδέξιων επιγόνων η επιτυχία άλλη μια ήττα άλλη μια θεωρία καλή δικαιολογία για τον ηδονοβλεψία στο γραφείο με τις προτομές εισαγωγής από την Κίνα ώρα για λοβοτομές; Άμα θες ξεκίνα..
14.
Αν θες να νιώσεις σίγουρα όλα όσα είπα Γίνε μία κάμερα στο μάτι ενός γύπα Πέτα πάνω από τα στενά αυτής της πόλης Νιώσε στα ρουθούνια σου το άρωμα φορμόλης Μόνη ηδονή που μου έχει απομείνει Ίνι μινι μάινι μο δικιά μου η ευθύνη Γεννημένοι στραβωμένοι με σπασμένη κλείδα είδα Την ελπίδα σε θυρίδα υψίστης ασφαλείας Καθεστώς δουλείας προσταγή εισαγγελίας Καθαρός εγκληματίας συνταγή αλαλίας Δε μιλάω, κόβω το μονότονο μονόλογο Μόνο γοητεία δε βρίσκω πια στον πρόλογο Ομολογώ ένοχος αντίστασης και σύστασης Ή ό,τι περισσεύει ένεκα περίστασης Και μη νομίζεις ότι προσφέρω κάποια λύση Ταξιδεύω χρόνια σ’ ένα υπεραστικό μεθύσι

about

η ηχογράφηση έγινε στο P.R.M. studio, τον Αύγουστο και Σεπτέμβρη του 2010 με εξαίρεση τα 2-3-12 που ηχογραφήθηκαν σκόρπια παλιότερα
Αυτό που κρατάς και ακούς είναι μια αυτοοργανωμένη προσπάθεια που δε χωράει σε μαγαζιά, δε λογοκρίνεται από σπόνσορες και δεν μπαίνει στο παιχνίδι των εταιριών προώθησης. Δεν έχει οικονομικό αντίτιμο, αλλά δεν είναι τζάμπα, γι’ αυτό κάθε κίνηση για μοίρασμα του κόστους είναι ευπρόσδεκτη
Τα λέμε στα οδοφράγματα

credits

released December 10, 2010

1500 Compact Discs
παραγωγή-στίχοι-παρουσίαση: nosfi
εξώφυλλα: tao, nosfi, konstantinos
στο ρεφραίν του "με γεια σου" ακούγονται και οι φωνές φίλων

ΚΟΠΙΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΣΕ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΟΠΟΙΟΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΦΟΡΜΑΣ CONTACT ΣΤΑ ΔΕΞΙΑ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

license

tags

about

nosfi Salonika, Greece

nosfi was an underground mc and producer based in SKG. He was more or less active in the political squat -DIY scene between 2007 and 2017.

contact / help

Contact nosfi

Streaming and
Download help

Report this album or account

nosfi recommends:

If you like nosfi, you may also like: