Πέφτει το αεροπλάνο, δάγκωσ’ την ταυτότητα
έχει αποδειχθεί πως είναι αναγκαιότητα
να είσαι κάποιος και να ανήκεις κάπου
να είσαι το κομμάτι εν τέλει κάποιου σάπιου
Να είσαι κάπως ίδιος με το υπόλοιπο σινάφι
μην πάει και στο τέλος το μασκάρεμά σου στράφι
Και πιάνεσαι απ’ τ’ αγκίστρι, και πέφτεις στα βαθιά
μα είσαι ένα δόλωμα με κλειστά αυτιά
Και βγάζεις μπουρμπουλήθρες κι ο αέρας σου τελειώνει
όμως ο ψαράς κι αρχηγός σου σε μπριζώνει
Κι όσο σε πληγώνει, τόσο σε πορώνει
κι όσο σε πορώνει οδηγείσαι στην αγχόνη
Κι όμως συνεχίζεις
είσαι τόσο άρρωστος αλλά ακόμα ελπίζεις
Πήζεις, βγάζεις και διαβάζεις εγχειρίδια
στριμώχνεσαι με άλλους – ινδικά χοιρίδια
μέσα σε μια κούτα με λάδι παραφίνης
υπέγραψες και κάποια παραχώρηση ευθύνης
Και τώρα είσαι μέσα στο εργαστήρι ηθικής
Το ζόρικο παιδί, μιας τάξης αστικής.

κι είσαι..
Σαν την κλειτορίδα στο μουνί της εξουσίας
σε χαϊδεύουνε οι σκλάβοι μπας και έρθει ο Μεσσίας..
Όμως ο Μεσσίας ποτέ δεν εμφανίζεται
μονάχα ένας σωσίας του στη θέα σου αυνανίζεται
Κι αγγίζετε μαζί την τελειότητα,
με γεια σου μαλάκα, μου απέκτησες ταυτότητα..

Με γεια σου μαλάκα, απέκτησες ταυτότητα,
άγγιξες για άλλη μια φορά την τελειότητα
και μέσα στο σκοτάδι που είναι όλα μαύρα
σου είπαν είσαι αετός μα είσαι ακόμα σαύρα
Είσαι το αποτέλεσμα μιας ήττας ξεχασμένης
που την αναβιώνεις μέσω μιας παγιωμένης
αντίληψης και στάσης απέναντι στα πράγματα
που την αναμασάς μέσα από συγγράμματα
που γράφουν την αλήθεια μ’ απόλυτη σαφήνεια
Αυτοαναφέρεσαι με πάθος κι ειλικρίνεια
Νομίζεις πως υπάρχεις κι αφού υπάρχεις αγωνίζεσαι
μα μες στις αντιφάσεις σου πέφτεις και τσακίζεσαι
Κι αντί να αρνηθείς το κεφάλαιο μαζί μ’ άλλους
κάθεσαι και φτιάχνεις στη φωλιά σου αντιπάλους
Μα αυτό το μονοπάτι δε σε βγάζει πουθενά
Η σύγκρουση δε γίνεται θεωρητικά
Τίποτα δε γίνεται θεωρητικά
Μοιάζετε με σμάρι από έντομα νεκρά
που έπεσε στην κόλλα από μια μυγοπαγίδα
και γίνεται η λεία για μια έξυπνη ακρίδα

Με γεια σου μαλάκα, απέκτησες ταυτότητα,
άγγιξες για άλλη μια φορά την τελειότητα
Την καθημερινότητα τη βλέπεις μ’ άλλο μάτι,
πάντα έχεις κάτι να γαμιέσαι στο κρεβάτι
Και αφήνεσαι στη ζάλη, σπας κι ένα μπουκάλι
κάνεις ζορίλικια πνιγμένος στην αιθάλη
Και ενώ έχεις τη δύναμη, απλά επαναπαύεσαι
Κάνεις σκηνικά, για να αυτοπροβάλλεσαι
Κι έτσι μαζεύεις ένσημα επαναστατικότητας
άλλο ένα lifestyle της κανονικότητας
Μα όσο εγκλωβίζεσαι σε παγωμένα πρότυπα
θα είσαι ένας μαλάκας, που θα έχει μια ταυτότητα