Είμαι γάτα με πέταλα - λιώνω όλα τα μέταλλα
και καλά τους έκανα κι ας μην τους πολυέφτανα
Έφτυνα τη φτήνια τους, βαρέθηκα τη γκρίνια τους
Τη γκίνια τους, και καλά αυτοί τα λεν καλά
Αλλά αλλιώς τα λένε μπρος, κι αλλιώς τα λένε πίσω
Τώρα πια δε νοιάζομαι ούτε να τους φτύσω..
Πώς να αφοπλίσω όμως τον κάθε καλλιτέχνη;
Η τέχνη τους βρωμά ψοφίμια ζέχνει απ’ τα τσαλίμια
που κάνουνε είμαστε αγρίμια δε μας πιάνουνε
Σκάμε πάντα ακάλεστοι Τα χάνουνε!
Πίσω από τα γραφεία με τις πράσινες τους λάμπες
μπροστά σ’ ένα παράθυρο στέκουνε με γάμπες ατροφικές
κοιτάν - απλοί παρατηρητές
Τι να μας πούνε όσοι τις Κυριακές κάνουνε ευχές
για καλύτερες μέρες κι οι άγιοι φοβέρες θέλουν
Κι αυτό πλέον το ξέρουν και το νιώθουνε όλοι..
Σόρρυ ρε μωρό που σε στεναχωρώ
μα οι καταραμένοι είναι όλοι έξω απ’ το χορό
και δεν μπορώ ν’ ακούω άλλο κλάψες
συλλογές ποιητικές για να σβήσουνε τις κάψες
αφού έχουν το προνόμιο της μελαγχολίας
περίσσεψε για μας της μισθωτής δουλείας
το δικαίωμα λέω μα μήπως λέω μήπως
κάθε τους ανάσα μοιάζει και σε σας σα ρύπος στον αέρα
κάντε πέρα κάθε ποιητή με καριέρα λαμπερή
και βραβευμένη αναγνωρισμένη
να τους μένει μόνο χρέος από κάθε δερματόδετο
δεν ξέρω ειλικρινά ρε φίλε άμα
το ‘δε το μάτι σου στο μάτι τους κάνουν το κομμάτι τους
καβατζωμένοι κι ήρεμοι με ασφαλή την πλάτη τους
και σ’ έχουνε πελάτη τους επί μονίμου βάσεως
ποιητές του ουρανού της γης και της κολάσεως
Άσε ως έχει λίγο ακόμα την κατάσταση
ήδη αυτοί καυχιούνται ότι κάνουν επανάσταση
βαλβίδες ασφαλείας για «ισόχωρη εκτόνωση»
Τι να πω ρε συ.. θέλω να βάλω μόνωση
στο στόμα τους που μου δίνουν συνεντεύξεις
πόσο ποζεριλίκι να αντέξεις;
ποιο χίπστεριλίκι να επιλέξεις;
περιττές οι λέξεις
η πίτα είναι σάπια ποιο κομμάτι να διαλέξεις;
μη μπλέξεις