Πες μου τελικά τι θέλεις από μένα
κάθεσαι μπροστά μου και μου κάνεις την παρθένα
μα το ξέρω αυτό το βλέμμα το είδα πριν από σένα
κάπως έτσι ήταν και όλα τα μαλακισμένα
μα εμένα που με βλέπεις ή απλά με ακούς
δεν έψαξα ποτέ βοήθεια σε θεούς
Στεκόμουνα ανέκαθεν απέξω απ’ την ομάδα
απροσαρμοστικότητα και αφηρημάδα
αντικοινωνικότητα και αδιαλλαξία
και είχα για αξία να χαλάω την ησυχία
Γι’ αυτό ό,τι πρεσβεύεις ή ό,τι απειλείς
για μένα είναι απλά, κάτι που δε μπορείς
και θα το δεις και εσύ μέσα στην πορεία
μπορώ όμως να σου λύσω και την όποια απορία
Αφού αντλώ τη γνώση μέσα από τα μάτια σου
γκρεμίζω με μια κίνηση όλα τα παλάτια σου
Κι απλά όταν σε κοιτάζω το νιώθεις και το αισθάνεσαι
ανοίγει η γη, και κάπου μέσα χάνεσαι
μα μην ανησυχείς δε θα πας στο βυθό
και είναι από τα λίγα που θα εγγυηθώ
Βλέπεις οι φελλοί μένουν στην επιφάνεια
το διαλαλούν και οι ίδιοι με ψωροπερηφάνεια
Λοιπόν θα επιβιώσεις, γι’ αυτό μη χολοσκάς,
Είσαι απλά το σύμβολο ολόκληρης γενιάς
που χάθηκε και βρέθηκε μοδάτη και στιλάτη
και κόλλησε κι αυτή στο πρώτο σκαλοπάτι
Γινάτι με πιάνει μου σκίζει τα συκώτια
κάποιοι απλά μου λένε κόψε τα κρασοπότια
Όμως δεν μπορώ και όποτε με βρίσκω
δεν υποχωρώ κι απλά παίρνω το ρίσκο
Κι έτσι συνεχίζω, δεν τους υπολογίζω,
είναι από τα λίγα που με κάνουν και ελπίζω
Χτίζεις – γκρεμίζω τα συρματοπλέγματα
Φτύνω και Ξερνάω της κοινωνίας φλέγματα
Κι αφού δεν έχω τίποτα, τίποτα να χάσω
είναι πάρα πολλά όσα μπορώ να σε κεράσω
Όμως σε τρομάζει κάθε τέτοια κίνηση
κι αν σε ενοχλώ, κάνε μου και μήνυση
μα αν θέλεις να τα πούμε οι δυο μας κοντινότερα
διάλεξες το τέλος που έρχεται χειρότερα
Αργότερα ή νωρίτερα και μία ώρα αρχύτερα
αφού εγώ δε θέλω να περνάς καλύτερα
Μα θέλω όλοι οι άλλοι να περνάν καλύτερα
αν δεν κάνω λάθος το είπα και πρωτύτερα
Κι αφού λέει δεν είμαστε τίποτα ιδιαίτερο
θα γίνουμε τα πάντα σε έδαφος ουδέτερο
Συνέταιρο δε θέλω κανέναν στο ταξίδι
τα λόγια βγαίνουν εύκολα μα δεν είναι παιχνίδι
Είναι η ζωή μου και μέσα απ’ τη φωνή μου
βρίσκει ένα απάγκιο στο Χάος η ψυχή μου
μα πάλι ξεκουνιέται, δε στέκεται ακίνητη
είναι πολλοί οι λόγοι που δε γίνεται δυσκίνητη
είναι πολλοί οι λόγοι που δε σου βάζω τέλος
κι έχουμε αναλύσει μόνο το πρώτο σκέλος
Γιατί εγώ σε βλέπω, γεννιέσαι και γερνάς
το μόνο που μαθαίνεις είναι να προσκυνάς
και δε χολοσκάς, όλα ειναι εντάξει
τίποτα ποτέ δε σ’ έβγαλε απ’ την τάξη
τίποτα ποτέ δε σ’ έβαλε σε σκέψη
σε ποιον να το πω και ποιος να το πιστέψει
Μένεις αιχμάλωτος της ίδιας προκατάληψης
με κάνεις και ερωτοτροπώ με σκέψεις εγκατάλειψης
Μα να τα παρατήσω δεν παίζει ενδεχόμενο
Κάνω μία παύση και τα λέμε στο επόμενο..